Feestje met topmensen

22-09-2011. Vandaag gaan Alie, Yael en Jack terug naar Nederland. We hebben gezamelijk vroeg ontbeten en daarna hebben we nog even gezwommen, koffie gedronken enzovoort. Om kwart over twaalf werden Alie en Jack opgehaald. Daarna om één uur Yael. Ook Nyoman, Ray enWayan kwamen even langs om Yael uit te zwaaien. Ray had  voor Anna en Fennie een doosje mee gebracht met allemaal lekkere gebakjes en koekjes. Ernst en Anna zijn meegereden naar Denpasar om Yael uit te zwaaien. Fennie en ik even lekker gedoezeld bij het zwembad. Ik kwam daar nog aan de praat met een vrouw die oorspronkelijk uit België komt. Een vreselijk opgedirkte vrouw van een jaar of zestig. Ongeveer mijn  leeftijd dus. Maar in mijn ogen leek ze  vreselijk oud en verlept. Ze bleek in 1981 naar Bali te zijn gegaan en is daar sindsdien blijven hangen. Ik heb voor mijzelf wel een idee hoe ze zich in de afgelopen jaren in leven heeft gehouden. Toch heb ik maar niet om een bevestiging gevraagd. Ja ja, een beetje laf, ik weet het. Maar het idee dat ze me zou aanbieden om dat duidelijk te maken stuitte mij tegen borst. Zo mooi is ze nu ook niet meer. Genoeg daar over. In de loop van de middag werd de binnenplaats bij GBB opgemaakt voor de slotavond van de deelnemers aan de strategische conferentie waar ik eerder over schreef. Het blijkt een soort bijscholing te zijn geweest op strategisch gebied voor de militaire, politionele en maritieme topmensen. Ernst en ik raakten aan de praat met enkelen van hen en kregen een biertje aangeboden. Ikzelf raakte nog aan de praat met de hoogste politiegeneraal van West Java. Hij had nog gestudeerd aan de Politieakademie in Apeldoorn. Gelukkig had ik nog een visitekaartje bij me wat hij werkelijk helemaal fantatisch vond. Toen hij het kaartje met het politie-logo zag kreeg hij bijna ter plaatste een orgasme. Rare lui hoor. Op het moment dat de gouverneur van West-Java binnen kwam ging iedereen staan en begonnen ze te buigen als knipmessen. De hiërarchie zit bij hen gewoon in de genen. Het blijft raar in onze ogen. Er volgde nog een voorstelling van de kecakdans. Die was heel mooi. Om een uur of tien nog even nagezeten en toen zat de dag er weer op. Tot de volgende keer.