Soms zit het mee, soms zit het tegen
Door: reinthofkamp
Blijf op de hoogte en volg Reint
24 September 2011 | Indonesië, Sanur
24-09-2011. Vandaag hebben we een tour gemaakt naar Mengwi, Tabanan, Wansari en Tanah Lot. Eerst naar Mengwi waar we geen apen maar wel veel witte reigers hebben gezien. Dit kwam omdat wij een iets andere route namen en niet langs het apenbos kwamen. Bij de Pura Taman Ayun even gekeken. Dit is de op één na grootste tempel van Bali. Deze tempel staat ook op de wereld erfgoedlijst. Er staat bij de ingang een bord waarop staat dat de toegang verboden is voor menstruerende dames. Controle is echter niet. Op een bepaald moment kwam een wel mooi chinees meisje aan waarop Ernst zeer vriendelijk en lachend tegen haar zei dat ze haar broekje maar even moest laten zakken voor de controle. Aangezien Ernst dit in het Nedelands zei lachte ze ons vriendelijk toe. InTabanan wilde Ernst graag een saté gambing (geit) eten, maar door allerlei wegomleidingen konden we niet bij het eethuisje komen waar die verkrijgbaar was. Ernst dus helemaal van slag en de weg kwijt. Gelukkig kwamen we langs allerlei mooie kleine wegen die ons prachtige uitzichten boden over de mooiste sawa's van Bali. Vlak voor Wongoryagede stuitten wij op een upacara (ceremonie) voor, ja al weer, een crematie. Dit maal was het van een half jaar eerder overleden man die altijd in het leger heeft gediend. Maar ik loop op het verhaal vooruit. We reden de processie voorbij en stopten toen om foto's te kunnen maken op het moment dat ze ons weer voorbij kwamen. Zo gebeurde het ook en Ernst, wie anders?, liep mee met de processie al foto's makend. Hij raakte aan de praat met en zoon van de overledene die politiechef is is Kalimantan. Hij nodigde ons uit mee te gaan naar het huis van de overledene waar de processie naar toe onderweg was. Dus wij zijn toen meegelopen achter de stoet aan naar de kampong waar het huis van de overledene staat. Ik moet zeggen; het was weer een bijzondere gebeurtenis. Één van de zoons van de overledene gaf ons uitleg over de gebeurtenis. De stoet werd bij het huis door een priester gewijd/gezegend waarbij diverse rituelen werden afgewikkeld. Wij kregen een stoel vooraan aangeboden en en kregen saté, koekjes, thee en water aangeboden. De zoon vertelde dat vader in december 2010 was overleden. Hij is toen begraven en nu wordt hij (symbolisch) opgegraven en wordt met de crematie begonnen. De daadwerkelijke crematie is morgen. Men vond het erg fijn dat wij bij hen op bezoek wilden komen en toen we weg gingen (want als echte westerlingen hadden wij en druk dag programma) kregen wij een tas mee met eten voor onderweg. Heel bijzonder weer om mee te maken. Verder met onze reis door de rijstvelden en nog een soep gegeten boven in de bergen bij Jatiluwih met een fantastisch uitzicht over de sawa's. Bij Marga hebben we het monument bezocht dat is opgericht ter nagedachtenis aan de Puputan van 1946. Daar is op 20-11-1946 de compagnie van querillastrijders van Gudi Ngurah Rai door de Nederlandse krijgsmacht gedood omdat ze weigerden zich oved te geven. Alle 94 mensen zijn daar bij omgekomen. Het monument eert echter alle 1645 mensen die zijn omgekomen tijdens de vrijheidsstrijd van 1945-1950 die Indonesië voerde tegen de Nederlanders. Via Tabanan naar Tanah Lot waar het klapstuk van de dag ons te wachten stond. De mooiste zonsondergang ter wereld op Bali! De tempel Pura Tanah Lot staat bij hoog water geheel in zee. Hij is gebluwd op en rots en behoort tot de mooiste tempels ter wereld. Toen we in Tanah Lot aan kwamen was het iets bewolkt en toen we na twee uur wachten de zon eindelijk vlak boven het water zagen verschijnen zagen we hoe hij even snel weer wegzakte achter een wolk. Zo jammer dan. Maar ja, een mens kan niet alles hebben. Al met al was het een zeer geslaagde dag met bijzondere belevenissen. Tot de volgende blog.